1 maart

De dag begon verdrietig, want we hoorden dat Willem den Toom op Curacao is overleden. We kenden Willem en zijn familie van de tijd dat we zelf op Curacao woonden en we denken nog met veel plezier terug aan de dingen die we samen gedaan hebben. Duiken, surfen, feesten etc. Gelukkig hebben we Willem toen we in Belem waren nog telefonisch kunnen spreken.

Vandaag het Cachemay park bezocht. Eigenlijk op maandag gesloten, maar speciaal voor de toeristen open gedaan. Op zondagen worden de parken bezocht door vele families en op maandagen zijn ze gesloten om ze schoon te maken. Het park ligt vlak bij prachtige watervallen. Omdat het nu een erg droge periode is, zijn de watervallen minder spectaculair dan anders. Het park zat vol met aapjes. Erg leuk.
Vanuit een luxe hotel nog een andere waterval bezocht. Degene die ik in het vorige verhaal omschreef als 400m breed. Ook hier last van de droogte. Het hotel was genationaliseerd. Senor Chaves (president van Venezuela) nationaliseert alles, maar ze weten het niet te managen, dus er komt niets van terecht, volgens onze gids.
Vervolgens in de loop van de middag de Orinoco afgevaren, weer door dezelfde smalle vaargeul. Nagevraagd bij mijn vriend Zoran, de 2nd officer, maar het blijkt, dat de vaargeul om de 2 uur afwisselend wordt vrijgegeven voor stroomopwaarts of stroomafgaand verkeer. Leuk om te weten.

2 maart

Inmiddels aanbeland bij Scarborough, de hoofdstad van Tobago. Bij ons bekend van Trinidad & Tobago. Een echt land, dat Leo Beenhakker naar de afgelopen WK voetbal heeft weten te brengen. Als je naar het eiland kijkt, doet dat sterk aan St. Maarten denken. Heuvelachtig en gezellige huisjes tegen de heuvels aangebouwd. We zagen vanaf het schip een McDonalds en een KFC, dus gauw dit stukje getypt en dan aan het eind van ons bezoek snel proberen te mailen. We wachten nu op clearance van de lokale autoriteiten.