Vandaag eindelijk weer eens ‘docked' in plaats van tenders. Is toch wel rustiger om gewoon aan land te kunnen in plaats van steeds met een tenderbootje. Om een plaats op een tender te bemachtigen heb je een tenderticket nodig, te verkrijgen bij de balie. Hoe lager het nummer, hoe eerder je aan land kan. En dat betekent, dat mensen soms 1,5 uur in de rij gaan staan (nationale hobby in UK) om 0,5 uur eerder op een tender te kunnen.
Anyway, we konden nu zonder tenders aan land. Manaus (1.000 mijl van de Atlantische Oceaan) is de hoofdstad van de staat Amazonia, heeft ongeveer 2 miljoen inwoners en is zeer rijk geweest. In de 19e eeuw hebben de rubberbaronnen van het kleine slapende stadje een bruisend centrum van welstand gemaakt. De decadentie kon niet op, maar toen in het Verre Oosten de rubberplantjes werden gecultiveerd, verplaatste de rubberproductie zich daarheen en stortte de welvaart in Manaus als een kaartenhuis in elkaar. De periode van rijkdom heeft slechts 30 jaar geduurd. Nu is het weer een levendige stad en een ‘commercial hub' voor een groot achterland, waaronder zelfs delen van Peru, Bolivia en Colombia. Het is een duty free zone, zodat veel goederen, vooral elektronica, hier veel goedkoper zijn dan in de rest van Brazilië.
Aan de oude gebouwen kan je zien dat er een enorme welvaart is geweest. Mooi aangelegde pleinen zorgen voor de typische Zuid-Amerikaanse sfeer, waar je lekker rustig kan zitten en het leven aan je voorbij kan zien trekken. Vanwege het weer is iedereen buiten bezig met zijn activiteiten. Het was een zaterdag en dus lekker druk in de winkeltjes, maar er waren nog meer kraampjes op straat, wat een leuke en kleurrijke indruk maakte. En geen toeristische kraampjes, maar allerhande producten en ook nog nuttig gerangschikt. Dus gereedschap bij gereedschap, luiers bij luiers etc. Ook nog een internetcafé gevonden, waar we heerlijk in de keiharde airco onze achterstanden in de mails hebben kunnen wegwerken.
‘s Middags gingen we naar de ‘meeting of te waters'. Daar komen het zwarte water van de Rio Negro en het gele water van de Solimoes bij elkaar. Door het verschil in zuurgraad vermengen de 2 kleuren heel moeizaam, zodat ze nog kilometers naast elkaar in dezelfde bedding stromen. Vervolgens de jungle ingewandeld en daar alligators en apen gezien. Tijdens een tochtje met een kano voeren we pal langs de woonboten van de lokale bevolking. Gezien het grote verschil in waterpeil tussen zomer en winter zijn woonboten verreweg het handigste type woning. De vaste woningen aan wal worden regelmatig overspoeld. Tijdens de kanotocht kwam er nog een jongen langs met een anaconda. Tegen betaling mochten de toeristen een foto maken. Het vangen en houden van wilde dieren is streng verboden en slecht voor de levensverwachting van de slang. Onderweg zagen we ook nog een paar keer een zoetwater dolfijn (opvallend roze).
Zolang we op de Amazone zijn valt ons op hoe breed hij is. Steeds meerdere kilometers breed. Zelfs sommige zijrivieren zijn kilometers breed. Onze gids vertelde dat Brazilië bijna 20% van al het zoet water in de wereld heeft en dat de hoeveelheid water, dat per uur vanuit de Amazone de Atlantische Oceaan instroomt, voldoende is om de bevolking van Sao Paulo ruim 7 jaar van water te voorzien. Ongelooflijke hoeveelheden dus.
We hadden een hele leuke dag, met mooie indrukken.

21 februari

Vandaag waren we in Boca da Valeria. Een dorp met 75 inwoners, die ons tijdens het voor anker gaan, vrolijk in hun kano's tegemoet kwamen. Het dorp bestaat uit een paar schamele houten huizen en hutten, sommige gemaakt van hout en gras. Er is nauwelijks sprake van infrastructuur. De bewoners leven van jagen en vissen. Er zijn duizenden van dit soort gemeenschappen in het Amazone gebied. Op de heenweg in de tender zagen we wat kleine zwarte dolfijnen.
Van toerisme leven ze ook. Het hele dorp was erbij betrokken om ons te vermaken. Sommige mensen hadden dieren, zoals een luiaard, een aapje, een spin of papegaaien. Daar kon je dan mee op de foto en moest je een USD of een reaal betalen. Veel kinderen boden drankjes aan, maar alles voor de Yankee Dollar. Een van de lokale jongens wilde mijn gids zijn in de jungle, dus wij samen een wandeling maken. Hij zat op school dus sprak een heel klein beetje Engels en ik nog minder Spaans, dus we kwamen er samen wel uit. Lopen in de jungle is trouwens erg indrukwekkend. Het was secundair regenwoud, dus niet zo hoog en dicht. Maar als het regent merk je er nauwelijks iets van, zo dicht is het bladerdek en op sommige plekken is het gewoon duister, ook midden op de dag. Mijn ‘gids' vertelde mij desgevraagd, dat het pad waar we nu op liepen, tijdens de natte periode 2 meter onder water stond. Daarom zijn veel van de huizen in het dorp op palen gebouwd. Ik wilde graag apen zien en/of papegaaien. Apen hebben we wel gehoord, maar niet gezien. Dus zonder succes terug naar het dorp.
Daar nog wat leuke foto's gemaakt van de lokale kerk (ook hier het mooiste gebouw van het dorp) en van de school. Renee is in de school geweest. 17 houten stoeltjes met een klein plankje eraan dat als tafeltje diende, een schoolbord, heel weinig boekjes en wat blanco papier. Aan de muur van het gebouwtje hingen wat tekeningen en een paar opstelletjes in overigens keurige handschriften. Middenin stond een houten box waar de toeristen hun donatie in konden doen. De federale regering heeft veel energie gestoken om onderwijs aan te bieden aan de dorpjes. Er zijn geen schoolbussen (want geen wegen), maar wel schoolbootjes om de kinderen op te halen en ze naar school te brengen.
Door de wandeling in de jungle en het dorp waren we behoorlijk doorweekt geraakt. Net als na een goede fitness, gutste het zweet van ons af. Dus lekker comfortabel terug naar de airco hut, een lekkere douche en nu met een borrel en de laptop op schoot in een van de lounges, met airco uiteraard.

22 februari

Brazilie is de grootse exporteur ter wereld van soja en Santarem (240.000 inwoners) is de grootste export haven. Vandaag ging Gerard piranha vissen. Mooie tocht gemaakt door smal zijriviertje en bij een meertje aangelegd. Iedereen kreeg een lijntje, met een haakje en wat aas en vissen maar. De oogst was mager, slechts 2 exemplaren. Ze werden direct schoongemaakt en opgegeten. Onderweg veel vogels gezien, waaronder 3 toekans.
Renee is naar de kapper geweest in verband met haar verjaardag over een paar dagen. De Servische kapper heeft duidelijk niet zijn beste werk afgeleverd. Gelukkig duurt het nog ruim 3 weken voor we terug zijn, dan zal het wel voldoende aangegroeid zijn voor de Woerdense kapper om het weer ouderwets te maken. Vanmiddag het stadje in.