24 februari (vervolg)

Na het verlaten van het internetcafé in Macapa hebben we wat door het stadje gelopen. Hoewel Brazilië een tabaksland is heb ik nergens een winkel gevonden, waar ze Brasil sigaren verkochten. Ik heb overigens ook niemand een sigaar zien roken. Aan de rivierkant was een hele leuke boulevard gemaakt met geinige tentjes, waar ik een lokaal biertje en Renée een opengewerkte kokosnoot heeft genuttigd. Vervolgens hebben we het fort bezocht uit 1782. Het schijnt het grootste fort van Zuid Amerika te zijn en is gebouwd om de stad aan de ingang van de Amazone te beschermen. Hoe ze dat hebben kunnen doen snap ik niet, want de rivier is hier minstens 4 km breed en dat kan onmogelijk het bereik van die kanonnen zijn geweest, maar door de bouw van het fort hebben ze zich in ieder geval niet hoeven te vervelen. De shuttlebus chauffeur op de terugweg deed niet zo flauw als zijn collega op de heenweg, want hij stopte wel bij het evenaar monument. Maar we mochten er niet uit, want dat was tegen de regels. Dan hadden we maar een dure tour moeten boeken. Hebben in ieder geval een foto met noordelijk en zuidelijk halfrond erop. ‘s Avonds hebben we met een schitterende zonsondergang bij de afvaart afscheid genomen van de Amazone.

25 februari

We werden al om 7.30 gewekt. Beetje vroeg en ongepland. Maar toen we toch wakker waren kon ik Renée gelijk feliciteren met haar 53e verjaardag en haar alle meegegeven kaarten en een pakje geven. Erg leuk. Later op de dag hadden we heel kort GSM verbinding en vlogen er nog een paar sms-jes naar binnen. Normaal gesproken wordt het ontbijt genuttigd aan tafels van 8 man en word je bij anderen aan een tafel gezet. Voor de gelegenheid had ik nu een tafel voor 2 georganiseerd.
Waarom werden we nou zo vroeg gewekt? Een paar dagen geleden zat ik in een van de lounges op de laptop een van de verslagen voor de reisblog bij te werken en raakte ik in gesprek met een oudere Engelse heer, die hulp nodig had met het maken van een PowerPoint presentatie. En dan vooral om plaatjes in te lezen. We hebben wat zitten pielen op zijn PC om allerlei dolfijnenplaatjes is zijn presentatie te krijgen en we hadden een lollig gesprek. Het bleek te gaan om Dr. Horace Dobbs, een autoriteit op het gebied van dolfijnen. Hij bleek een aantal boeken op zijn naam te hebben. Hij heeft vroeger veel gedoken en daar ook (bekroonde) films over gemaakt. Hij heeft zelfs nog met Jacques Cousteau samengewerkt. Hij was op het schip om 15 lezingen te geven over dolfijnen. Op de zeedagen had hij er al een aantal gegeven, die wij natuurlijk nooit gezien hebben en daarom hadden wij hem ook niet herkend. Na afloop van mijn uurtje lesgeven aan hem over PowerPoint werd ik bij zijn vrouw voorgesteld als ‘the nice Dutch beancounter with a sense of humour'. Omdat in het programma van de 25e een presentatie van Dr. Dobbs stond vermeld en ik er niet veel vertrouwen in had dat hij geheel zelfstandig al een presentatie kon voorbereiden, heb ik de avond van de 24e een briefje gemaakt met het aanbod om hem verder te helpen en dat ingeleverd bij de receptie met het verzoek om dat aan Dr. Dobbs te geven. Dat schoof de cabinsteward echter pas op de 25e om 7.15 bij hem onder de deur, dus vond Horace dat hij mij om 7.30 wel kon bellen. Omdat we dachten dat het een misplaatste wake up call was hebben we eerst de hoorn teruggelegd, maar Horace bleef persisteren, dus om 9.30 uur zat ik alweer met de vriendelijke oude man (70+) achter zijn PC.
De rest van de dag hebben we rustig doorgebracht. Kopje koffie met wat medepassagiers, beetje lunchen, fitness, lezen, kortom een inspannende (verjaar)dag.
‘s Avonds had ik een aparte tafel geregeld, waar we privé met zijn 2-en konden eten. Met wat betere bediening en bij het dessert taart met 1 kaars en een koor van de bediening onder gitaarbegeleiding met happy birthday. Uiteraard had ik de verjaardag van Renée laten opnemen in het dagblad van het schip.

26 februari

De Iles du Salut zijn 3 eilandjes voor de kust van Frans Guyana. Het behoort tot de Franse overzeese gebiedsdelen, dus er wordt Frans gesproken en met de Euro betaald. De eilanden zijn van 1852 tot 1953 gebruikt als strafkolonie voor ongeveer 70.000 Franse veroordeelden. De omstandigheden moeten gruwelijk geweest zijn: geketend werken in de jungle, ziektes als lepra en malaria. Ontsnappen was nagenoeg onmogelijk vanwege de sterke stroming en haaien. Het kleinste eiland (Ile du Diable of Duivelseiland) werd gebruikt voor politieke gevangen, waarvan kapitein Dreyfus de bekendste was. Duivelseiland is vooral bekend geworden door de film Papillon met Steve McQueen.
Wij bezochten het grootste eiland, Ile Royale, 28 hectare groot. Het is een mooi tropisch eiland, vol met palmbomen en de ruines met de oude cellen. Het eiland is omgeven door helder water, waar we schildpadden en haaien hebben zien zwemmen. Het eiland zelf is begroeid met palmbomen en mangobomen. We hebben er een paar apen gezien en agoutis (palmratten). We hebben het hele eiland binnen een uur rond gelopen.
‘s Middags het anker gelicht, op weg naar Venezuela, waar we 1,5 uur tijdsverschil hebben. De 27e hebben we een vaardag.

28 februari

De Orinoco is de 2e grootste rivier van Zuid Amerika. De rivier wordt gevoed door water vanuit Colombia, Amazonia, het Guyana Massief en vanuit de Venezolaanse Andes. De Orinoco maakt een heel andere indruk dan de Amazone. Veel smaller en het oerwoud lijkt hoger. Opvallend was dat de vaargeul erg smal was. Tegenliggers hadden er niet langs gekund, dus het zal wel 2-baans geweest zijn. Het water is bruin, door het vele sediment en dat zorgt er ook voor dat hij regelmatig dichtslibt en moet worden uitgebaggerd.
Ciudad Guyana ligt 180 mijl stroomopwaarts. De stad is een agglomeratie van 4 kleinere steden, waarvan wij liggen in Puerto Ordaz (1 miljoen inwoners). Vanaf 12 uur mogen we de kant op en gelukkig zijn er shuttlebussen ‘downtown', want hier zitten we midden in een vreselijk ongezellig haven- en industriegebied. Gelukkig is het Zondag; de winkels zijn dicht, dus creditcardtechnisch uitstekend.
Highlights hier zijn de watervallen bij het punt waar de Caroni de Orinoco instroomt, een natuurfenomeen. Deze Cachamay watervallen zijn 400 meter breed en het moet er fenomenaal uitzien. We gaan er morgen naar toe. Verderop staan ‘Los Castillos', twee oude forts, die door de Spanjaarden zijn gebouwd.
We zijn eind van de ochtend van de 28e aangekomen en vertrekken weer rond de lunch van de 1e. Op de 28e hebben we ‘s middags vrij en gaan de stad in om onze blog te ‘posten', maar op de volgende bestemmingen hebben we steeds excursies die ongeveer net zolang duren als het verblijf, dus we vrezen dat er dan niet veel gelegenheid zal zijn om onze reisblog te op te sturen. We zien wel hoe het zich ontwikkelt.