2 maart

Gezellig een rondje Tobago gedaan. Goede impressie gekregen van dit leuke eiland. Het is klein (26 bij 7 mijl) en heeft maar 54.000 inwoners. Het vormt samen met Trinidad één staat. Trinidad is veel groter (ongeveer 250.000 inwoners). Toerisme is een belangrijke bron van inkomsten en dat pakken ze goed aan. Er komen 42 cruiseschepen per jaar en die worden warm ontvangen. Het eiland maakt ook een vriendelijke indruk, vooral omdat het schoon is. Op vuil op straat gooien staan hoge boetes (TT$ 5.000 tot 6 maanden gevangenis). Onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis en de wegen en huizen gaven een verzorgde indruk. Wat opvalt is het aantal kerken op het eiland. Alles was vertegenwoordigd, er was zelfs een moskee. Ze hebben mooie stranden, wat aan de kleine kant, maar van die echte bounty stranden met wit zand, blauwe zee en palmbomen.
Het eiland is in 1498 door Columbus ontdekt en sindsdien 31 keer van ‘eigenaar' gewisseld; Spanjaarden, Nederlanders, Fransen en Engelsen, ze hebben er allemaal wel een paar keer de baas gespeeld. De Britten hebben er plantages opgezet en er werd veel rum, katoen en suiker verbouwd. In 1847 heeft een stevige orkaan de plantages verwoest en hadden de Engelsen geen interesse meer in het eiland. In 1889 werd het aan Trinidad gekoppeld. Vanwege het werk op de plantages hebben de Engelsen veel slaven uit Afrika gehaald, vandaar dat de bevolking overwegend zwart is. Het was ook opvallend hoeveel rasta's er op het eiland liepen.

3 maart

Barbados is ontdekt door de Portugezen op weg naar Brazilië. Zij noemden het eiland Los Barbados (bebaarden), naar de vijgenbomen, waarvan hun luchtwortels net op baarden lijken. In 1927 hebben de Engelsen het overgenomen en er de teelt voor tabak, katoen en suiker opgezet. Voor het werk op de plantages werden er slaven uit Afrika gehaald. Slavernij werd afgeschaft in 1834. In 1966 werd Barbados zelfstandig en maakt het deel uit van de Commonwealth.
Het was druk die dag in Barbados. Behalve onze bescheiden Marco Polo lagen er nog 4 andere cruiseschepen in de haven. Celebrity, NCL, Carnival en een ons onbekende. Het waren alle vier van die varende flatgebouwen; mooi om op te verblijven, maar lelijk om naar te kijken. Ieder van deze schepen bracht tussen 2.500 en 3.000 man aan wal.
Voor onze rondrit over het eiland volgden we de kust in de richting van de klok. Vlak bij de hoofdstad Bridgetown, zijn ook vele luxe toeristenaccommodaties gevestigd. Dure hotels, resorts en condo's, prachtig gelegen langs de rustige Caribische zuidwestkust. Alle celebraties van de wereld waren hier wel eens op vakantie geweest of bezaten een huis aan deze goudkust. In een van de vele resorts had Tiger Woods een groot gedeelte afgehuurd voor zijn huwelijk. Uiteraard is dit resort voorzien van een prachtige 27 holes golfbaan. Even verderop lag een complex met condo's, voorzien van eigen steigers. Ieder met een geweldig jacht. Het kon niet op.
De zuidwestkust heeft een heel ander karakter dan de noordoostkust, die grenst aan de Atlantische Oceaan. Hier beukt de oceaan met machtige golven op de kust, een ideale omgeving voor surfers. Er worden regelmatig internationale surfwedstrijden gehouden.
In de ochtend bezochten we een prachtige botanische tuin, schitterend aangelegd en onderhouden. Vervolgens een lunch op Sunbury Plantation House, een oude plantage. Het huis was nog helemaal intact en mooi ingericht met mahonie meubels en originele gebruiksvoorwerpen. We kregen een heerlijke homemade lunch. Renee gaat het recept voor in rum en honing gebakken bananen thuis ook proberen en ik heb tweemaal opgeschept van het zelfgemaakte kokosnootijs.
‘s Middags hebben we aan een van de vele beaches gelegen. Erg druk en warm, maar een mooi strand en lekker water. In de namiddag met een lekker sigaartje aandachtig gekeken hoe al die cruiseschepen binnen een uur de haven verlieten en zo eindigde ons dagje Barbados.

4, 5, 6, 7, 8 en 9 maart

Tot aan de Azoren hebben we 6 zeedagen. Ons is beloofd, dat we tot en met de Azoren nog lekker weer hebben en een rustige zee. Ik houd ze eraan. Je merkt wel dat het koeler begint te worden. Op Barbados was het door een iets lagere temperatuur en de tradewind al veel beter uit te houden dan in de drukkende warmte van de Amazone, maar hier op zee wordt het iedere dag wat koeler. De temperatuur daalt met een paar graden per dag. Op 9 maart haalden we maar 16°. Weliswaar veel hoger dan in Nederland, maar in onze beleving toch wel frisjes. Veel mensen trekken weer naar binnen.
Gedurende de dagen vermaken we ons met aan dek zitten, lezinkje volgen, lezen, cocktailtjes, filmpje kijken, ouwe hoeren en eten. Kortom, gelukkig zijn we bijna thuis, want de verveling slaat toe (grapje, we houden dit nog wel 100 dagen vol).
Op 9 maart hadden we nog wat consternatie. Een van de passagiers was zo ziek geworden dat hij met een helikopter moest worden opgehaald. We hebben weliswaar een heli-dek aan boord, maar daar kon hij blijkbaar niet landen, dus bleef de chopper boven het achterdek zweven en werd de patiënt op een brancard omhoog gehesen. Zijn vrouw werd gekoppeld aan een mannetje en ook omhoog getakeld. Al die tijd vloog er ook een vliegtuigje om ons heen. Blijkbaar was de man zo ziek, dat hij een dag eerder van boord moest, maar zijn conditie moet wel zo sterk zijn geweest om de stress van het hangen aan een kabeltje te overleven. Hopelijk is hij goed verzekerd.
Later op de dag ging er nog een man van zijn stokje. Dokter er snel bij en met een rolstoel afgevoerd, terwijl hij zuurstof toegediend kreeg. Het was al het zoveelste geval dat we te zien kregen. Voor zover we nu weten, zijn er om medische redenen 7 passagiers van boord en 1 crew. Tevens weten we dat 1 passagier is overleden. Het lijkt wel of cruisen niet gezond is, maar gezien de conditie waarop we sommigen aan boord zagen gaan, verbaast het aantal casualties ons niet. De dokter heeft het erg druk en schijnt een goede naam te hebben (hoor ik van de overlevers), maar hij schijnt ook pittige rekeningetjes te sturen.

10 maart

Het eiland Sao Miguel van de Azoren werd in 1427 door de Portugezen ontdekt. Het is nog een relatief jong eiland (50.000 jaar oud) en te ver van Afrika om bewoond te worden door mensen en zoogdieren. De Portugezen behielden de eilanden vanwege hun strategische ligging tussen Europa en Amerika en produceerden er graan, wijn, zuivel, aardappelen, maïs en sinaasappelen. Vooral de verkoop van de sinaasappelen aan Engeland bracht de eilanden veel voorspoed totdat een ziekte in 1860 de hele teelt uitroeide. Besloten werd, dat op de eilanden andere gewassen moesten worden verbouwd. Dat werden tabak, thee en ananas. Vanwege het klimaat wordt ananas in kassen verbouwd.
Tijdens onze rondrit bezochten we een van de kassen complexen (zie foto). Vervolgens hebben we Ribeira Grande (grote rivier) bezocht aan de noordkust. Een mooi stadje en de noordkust is knap ruig. We kwamen langs thee plantages, de enige industriële thee productie buiten Azië.
Omdat het een jong eiland is en het op de grens ligt van de continentale platen van Amerika en Europa (net als IJsland) is de aardkorst erg dun. Op sommige plaatsen worden bronnen zodanig verwarmd, dat er warmwaterbronnen zijn ontstaan. Een prachtig natuurverschijnsel. We hadden een prima lunch in een mooi hotel, dat lag aan een botanische tuin. In de tuin stroomden 2 riviertjes, waarvan er 1 warm water had. Je kon er kuren in natuurlijk verwarmd water. Kwamen veel Duitsers op af, die er een vermogen voor betaalden. ‘s Middags nog wat door het stadje gewandeld en ‘s avonds in een café bij de wedstrijd Real Madrid-Lyon dit verhaaltje afgeschreven. Gaan we zo posten op een WiFi terras. Morgen vertrekken we vroeg naar Engeland (4 dagen varen) en dan zit het er voor ons weer op. Dit is ons laatste bericht. Hierna volgen de live verhalen. We hadden een prachtige reis.

Groeten, Renee en Gerard